вторник, 5 февраля 2008 г.

САЈБЕРУЖАС – ЈЕВГЕНИЈ ТОРОПОВ

Кога Пјотр заспиваше, му се снија чудовишни соништа за тешкото диво минато на неговата родина.
Во соништата Пјотр беше некаков си полубеден граѓанин на земјата, од кого милата држава зема прекумерно високи даноци, па во родната фабрика половина година плата не даваат; а одеднаш си сни дека се нашол во “жешката точка” на планетата – во непозната земја за да го заштитува никому познатата влада од жестоката опозиција со назнака “топовско месо”. Во сонот тој се креваше во воздух на мини и правта од илјадници парчиња од неговото тело ги оплакуваа многубројните роднини и помалку-повеќе малите несреќни деца.
Се будеше Пјотр во ладна пот од титкањето на будилникот, како од бомба со темпиран часовник и, без сили, пушеше многу цигари, се дури не дојдеше време да се оди на работа.
- Морам да ја проветрам просторијата! – со метален контраалат во собата доаѓаше домашниот робот и Пјотр трепереше.
Тој изгубено одеше кон клима-уредот, кој го зафаќаше речиси целиот прозорец и слушаше:
- Ставете ја Вашата кредитна картичка…
Потоа Пјотр одеше да си ги мие забите, а под славината блескаа копчиња со натписи: струја од 1, 3 и 5 копејки за минута.
За време на нарачиниот појадок, тој дури и не гледаше на сметката, зашто веќе десет години наутро нарачуваше едно исто: вискокалорична конзервирана чорба од производите на нафтопреработката.
Пјотр гледаше низ прозорецот: на хоризонтот чадеа оџаците на неговата Фабрика. По улиците, одвај видни со очи од таа височина, ползеа на работа чистачите. Сонцето грееше.
И доаѓа времето за заминување.
Тој се качуваше на покривот од облакодерот и за 5 рубљи нарачуваше превоз на аеролајнер. Но, на средината на патот тој толку воздивнуваше од жештината, што запираше на една од повисоките платформи и ги даваше сите пари на добро познатиот продавач за лименка ладна кока-кола. Пјотр имаше замислено вака: ако издржи без кока-кола наутро и ако изджи без кока-кола навечер, тогаш тие пари тој ги трошеше на гумена кеса со кислород за својата единствена ќерка.
И така, животот на Пјотор стана помалку или повеќе среќен, а распоредот на денот јасно и секогаш организиран. И можеше спокојно да се утврди дека Пјотр е среќен, доколку токму денес не се случеше несреќа. Пјотр, како и секогаш, на време стаса на работното место, но овојпат, шефот на одделот го пресретна со силни прегратки, што беше сомнително.
- Пјотр, - проговори шефот на одделот, - отпуштен си. Најдовме поевтина замена за тебе.
…Ах, да не беше тој застој, ќе можевме со сигурност да кажеме: Пјотр е посреќен на јаве, одошто на сон

Превод од руски: Емил Ниами

Комментариев нет: