вторник, 5 февраля 2008 г.

ЛИЛЈАК - ЕН СЕКСТОН

Неговата одвратна кожа
испружена од некој трговец
е иста како мојата кожа, тука меѓу прстиве,
како некоја пајажина, како жаба.
Сигурно кога сум се родила лицето ми било вака мало,
и пред да се родам сигурно сум можела да летам.
Нецелосно, прости, само превез од кожа
од моиве раце до моите слабини.
Летав навечер, исто така. Да не ме видат
оти да ме видеа ќе ме струполеа.
Можеби во август кога дрвјата се истегнуваа до ѕвездите
и сум летала од лист на лист во густата темнина.
Да ме начекаше со светилката
ќе видеше розов труп со крилја,
изваден, изваден, од мајчината утроба, сиот влакнест
збрчкан и пресушен над куќите, војските.
Затоа кучињата кај тебе дома ме душкаат.
Тие знаат дека треба да ме уловат
некаде на гробишта, висејќи прудолу
како деформирана цицка.

Препев од англиски: Љупчо Петрески

Комментариев нет: