Ти си шницла што ја купив
и те полнам со мојот сопствен кромид.
Ти се брод што го изнајмив на час
и те возам збеснато додека не се отпревртиш.
Ти си чаша која ја платив да ја скршам
и да и ги проголтам стакленцата измешани со плункава.
Ти си ќумбе на кое ги греам рацеве што се тресат,
пржејќи го месото додека не стане убаво и сочно.
Смрдиш како мајка ми под градникот
и ги повраќам во твоите раце како џекпот
тие ладни тешки парчиња.
Препев од англиски: Љупчо Петрески
вторник, 5 февраля 2008 г.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий